Την Κυριακή (29/1/2023) πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο “Αμαλία”, η ετήσια εκδήλωση του Συνδέσμου Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης βασιλόπιτας. Την πίτα ευλόγησε ο ιεροκύρηκας της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς π. Αθανάσιος Παπασταύρου. Η Δικηγόρος κα Λόντου-Παπαδημητρίου ήταν η βασική ομιλήτρια της εκδήλωσης.
Η ομιλία της κα Λόντου-Παπαδημητρίου:
«Με αφορμή την μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας της 30ης Ιανουαρίου των Τριών Ιεραρχών και την εορτή της Παναγίας της Υπαπαντής της 2ας Φεβρουαρίου, που είναι και η Ορθόδοξη Εορτή της Μητέρας, θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω κάποιες σκέψεις μου, με άξονα την εξέχουσα θέση της γυναίκας, ως συζύγου και μητέρας στην Κοινωνία.
Ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος υπήρξαν τρείς επιφανείς άγιοι και θεολόγοι. Τρείς μεγάλοι, διανοούμενοι και άνθρωποι των γραμμάτων που αναδείχθηκαν Πατέρες της Εκκλησίας. Τρείς αστραπές του πνεύματος και των γραμμάτων. Τα συγγράμματα τους έδωσαν αίγλη στην χριστιανική παιδεία και η δράση τους αποτέλεσε πραγματικό βίωμα της εν Χριστώ ζωής.
Ο Μέγας Βασίλειος σπούδασε ελληνική φιλοσοφία, ρητορική, γεωμετρία αστρονομία, ιατρική και νομικές επιστήμες. Έκτισε την περίφημη Βασιλειάδα, συγκρότημα με φτωχοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, νοσοκομείο όπου έβρισκαν καταφύγιο άνθρωποι κάθε ηλικίας, γένους και φυλής. Σπουδαίο και πλούσιο υπήρξε και το συγγραφικό του έργο.
Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές και λογοτέχνες. Οι αγώνες και οι λόγοι του εναντίον των Αρειανών του έδωσαν τον τίτλο του Θεολόγου.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ήταν γνώστης της Ιουδαϊκής και Ελληνικής Γραμματείας, άριστος ρήτορας και συγγραφέας.
Συνέγραψαν συγγράμματα, τα οποία ξεπέρασαν την φθορά του χρόνου και είναι πάντα επίκαιρα. Δίδαξαν με το παράδειγμά τους και την ενάρετη ζωή τους.
Οι μητέρες των Τριών Ιεραρχών υπήρξαν ηρωικές και άγιες. Αξίζουν ύμνοι, για τους ευγενείς και ωραίους αγώνες τους, τις θερμές προσευχές τους, τη μεγάλη υπομονή στις πολλές θλίψεις τους και το ενάρετο και άγιο παράδειγμά τους.
Με όλα αυτά και πρώτα με τη Χάρη του Θεού κατόρθωσαν να αναδειχθούν οι οικογένειές τους πνευματικά εργαστήρια αγίων. Τι καλύτερο, να αφήσουμε να μας μιλήσουν οι ίδιοι τρεις άγιοι πατέρες γι’ αυτές, μέσα από τα πατερικά συγγράμματά τους. Μας αφηγούνται για το έργο τους, τους αγώνες τους, τον μεγάλο ρόλο που έπαιξαν για να αναδειχθούν αυτοί στη ζωή τους, για να ανέβουν τα σκαλοπάτια της Χριστιανικής αρετής και αγιότητος. Είναι ύψιστη και μεγάλη η δύναμη που έχει η συνεργός του Θεού, που λέγεται Μητέρα!
Εμμέλεια – Η μητέρα του Μ. Βασιλείου
Ο ίδιος ο Μέγας Βασίλειος ομολογεί: «Ἐκ παιδὸς ἔλαβον ἔννοιαν περὶ Θεοῦ παρὰ τῆς μακαρίας μητρός μου». Δέκα τέκνα απέκτησαν οι ευλογημένοι γονείς, ο Βασίλειος και η Εμμέλεια. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει για την Εμμέλεια ότι υπήρξε πολύτεκνος αλλά και καλλίτεκνος. Δεν αρκείτο μόνο να αφήσει παιδιά στη γη, έστω επιτυχημένα, αλλά να την αξιώσει ο Θεός να τους δει ουρανοπολίτες. Και την αξίωσε ο Θεός.
Τη φιλανθρωπία ήθελε η Εμμέλεια να ασκούν όλα τα παιδιά της.
Και τούτο το ενέπνεε με το παράδειγμά της.
Νόννα – Η μητέρα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
Στην Αριανζόν της Καππαδοκίας, χωριό κοντά στη μικρή πόλη Ναζιανζό, γεννήθηκε η αγία Νόννα. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος σημειώνει σχετικά για τη μητέρα του: «Βλαστὸς ἐκ ῥίζης ἱερὴς καὶ εὐσεβοῦς» η Νόννα ευχαριστούσε και μεγάλυνε τον Θεό. Παρόλο ότι δοκίμασαν για χρόνια την ατεκνία. Αναφέρει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Ποιος ήλπισε τόσον πολύ ότι μαζί με την αίτηση θα έχει και το αιτούμενο»; «Από την προσευχή (η Νόννα) δεν βγαίνει μ’ άδεια χέρια…». Σε προχωρημένη ηλικία γεννά τρία παιδιά: Λέει χαρακτηριστικά ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος για τη μητέρα του: «Άλλη φημίζεται για τους κόπους της μέσα στο σπίτι, άλλη για την ομορφιά και την φρονιμάδα της, άλλη για έργα ευσεβείας ή γι’ ασθένειες στο σώμα, ή για δάκρυα, για προσευχές, για περίθαλψη των πτωχών. Η Νόννα τα είχε όλα!
Ανθούσα – Η μητέρα του Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Ανθούσα ήταν τ’ όνομά της και μέσα στην καρδιά της άνθιζαν οι χριστιανικές αρετές. Πιο πολύ η πίστη και η αγάπη στον αληθινό Θεό. Από νωρίς αξιώθηκε να βρει τον, τον κρυμμένο θησαυρό, τον μοναδικό και αιώνιο. Ο πατέρας της οικογένειας, ο καλός Σεκούνδος, ο στρατηλάτης, πέθανε ξαφνικά. Η Ανθούσα δέχτηκε πλήγμα βαρύτατο, λίγο καιρό μετά τη γέννηση του υιού της Ιωάννη. Και ήταν μόνο 20 ετών. Με χριστιανική πίστη η Ανθούσα αποφάσισε να μείνει χήρα, για να αφιερωθεί στην ανατροφή του υιού της.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ομολογεί ότι η μητέρα του έλεγε: «Με τη βοήθεια του Θεού κατόρθωνα να υπομένω», «Ως χριστιανή χήρα μητέρα αληθώς τεκνοτρόφησε», «Αυτή είναι η πιο μεγάλη περιουσία, αυτός ο ανέκφραστος πλούτος, η αρετή». «Έγινε τύπος των πιστών εν πίστει, εν αγάπη και εν αγνεία». Αναφέρει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ότι “γινόταν για μένα η προστατευτική φτερούγα για τη σωτηρία μου”.
.
Με αυτό το μικρό ιστορικό και ερχόμενη πλέον στην σημερινή κοινωνία θα αναφερθώ στο ρόλο της γυναίκας ως μητέρας.
Μάνα – Μητέρα – Μανούλα- Μαμά………….
Είναι το όνομα του Θεού στα χείλη και στις καρδιές των μικρών παιδιών.
Ένας άγγελος ρώτησε κάποτε τον Θεό.
Πώς θα προστατεύσουμε στη γη τα αθώα παιδιά;
Και ο Θεός απάντησε: Έπλασα την Μητέρα.
Το πρόσωπο της Μητέρας είναι ένα πρόσωπο ίσως το πιο ιερό στην ζωή του ανθρώπου. Οι σκέψεις αυτές έρχονται σε μια περίοδο αποϊεροποίησης των πάντων, σε μια περίοδο που οι αξίες φαίνονται να περιφρονούνται από το λεγόμενο προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας μας.
Ας αναφερθούμε σύντομα στο πρόσωπο της Μητέρας από τα λόγια του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που και σήμερα διατηρούν ανέγγιχτη την ομορφιά τους, την επικαιρότητα και την σπουδαιότητά τους.
Τιμούμε την Μητέρα επειδή ο Κύριος την τίμησε στο Σταυρό και στην Κανά. «Και στον Ιωάννη είπε ο Ιησούς: “Ιδού η μήτηρ σου”. Ήθελε να μας διδάξει να αποδίδουμε περισσότερη τιμή και σεβασμό στις μητέρες». Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο σήμερα. Σήμερα οι θεσμοί, τα πρόσωπα και οι μορφές δεν γίνονται αντικείμενο τιμής, αλλά χλεύης και ειρωνείας. Γίνεται διαρκώς λόγος για το δικαίωμα της γυναίκας να διαθέτει, όπως θέλει τον εαυτό της κάνοντας μέχρι και εκτρώσεις, δηλαδή φόνους αθώων παιδιών. Κι όμως ο λόγος της Εκκλησίας έρχεται να μας δείξει κάτι πραγματικά αιώνιο: τη σημασία του να τιμούμε τις μορφές που μας πρόσφεραν στη ζωή.
Χαρακτηριστικό της καλής μητέρας είναι η φιλοστοργία, η αγάπη και η θυσία. Η γυναίκα που από την στιγμή της σύλληψης, της γέννησης , ή της πρώτης ματιάς σπάει το εγώ και γίνεται ΕΣΥ. Σε αποδέχεται για αυτό που είσαι και όχι για αυτό που θα ήθελε να είσαι… Που θα πει δεν πεινάω για να φας ΕΣΥ.. Που ξέρει να θεραπεύει με την αγκαλιά της, την αγάπη της και το μαγικό φιλί της…. Που καταλαβαίνει τι σε απασχολεί χωρίς καν εσύ να της το πεις…. Που δεν έχει χρόνο ν’ αρρωσταίνει, που μπορεί φαινομενικά να έχει 10 χέρια, 10 πόδια για να φροντίσει, να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να διαβάζει, να παίζει, ν’ αγκαλιάζει, μα πραγματικά έχει μόνο δυο.
Η μητέρα δεν προδίδει, δεν εγκαταλείπει, αγαπάει μόνο.
Μεγαλώνει το παιδί της χωρίς εγωισμό, μα μονάχα με αγάπη. Δεν έδωσε το παιδί της για υιοθεσία, παρ’ όλο που ή ίδια δεν είχε να φάει. Που μεγαλώνει ένα παιδί με σύνδρομο DOWN, σπαστικό, αυτιστικό, κωφάλαλο, ανάπηρο, ή ότι άλλο μπορεί να καθιστά έναν άνθρωπο διαφορετικό, αλλά το καμαρώνει, δεν το κρύβει.
Μητέρα, είναι αυτή που ξέρει να πνίγει το δάκρυ και τον πόνο της, μόνο και μόνο για να μην σε στενοχωρήσει. Που σε μαθαίνει να πετάς για να βρεθείς εκεί που αγαπάς.
Είναι αυτή που από την πρώτη ημέρα που σε πρωτοαντίκρισε έγινε η ζωή της ομορφότερη…. που δεν σου είπε ποτέ πόσο έκλαψε για σένα ή ότι ήσουν ένα λάθος.
Αν μπορούσαν οι σύγχρονες μητέρες να συνειδητοποιήσουν την σημασία αυτού του ρόλου, σε μια εποχή όπου το πνεύμα του ατομικισμού έχει θριαμβεύσει και βλέπουμε τους νέους να προβάλουν διαρκώς την λέξη “έχω δικαίωμα” μόνη να ξεκουράζομαι, να βγαίνω έξω, να απολαμβάνω, να δουλεύω, να βγάζω χρήματα, έρχεται ο λόγος της εκκλησίας να δείξει άλλη διάσταση. Είναι ευτυχία για την γυναίκα, να κουράζεται, να θυσιάζεται για τα παιδιά της.
Καλή μητέρα δεν είναι αυτή που γεννάει παιδιά , αλλά αυτή που τα ανατρέφει σωστά. Γνώρισμα της μητέρας δεν είναι η γέννηση, γιατί αυτό είναι δώρο της φύσης, δώρο του Θεού, αλλά η ανατροφή των παιδιών, γιατί αυτό εξαρτάται από την ελεύθερη απόφασή της
Ας σκεφτούμε σήμερα πόσες γυναίκες μεγαλώνουν πραγματικά τα παιδιά τους ή τα εμπιστεύονται σε φροντίδες άλλων. Τί αξίες παίρνουν τα παιδιά σήμερα στις οικογένειές τους, πόσες ώρες περνούν μπροστά στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο, πόσο λίγα πράγματα μαθαίνουν από την αλλοτριωμένη κοινωνία μας για τον Θεό, την πατρίδα, την θυσία, την αγάπη, την προσφορά, την Παράδοσή μας ; Κι εδώ είναι που το πρόσωπο της μητέρας παίζει τον αποφασιστικότερο ρόλο. Η πραγματική μητέρα είναι αυτή που μεγαλώνει τα παιδιά της εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, με αξίες, με ανιδιοτελή αγάπη.
Ας ακούσουμε τι λέει για τη Μητέρα, ένας Ινδός Νομοθέτης:
«Ένας παιδαγωγός, λέγει, είναι ίσος προς δέκα δασκάλους, ένας πατέρας, είναι ίσος προς εκατό παιδαγωγούς, και μια μητέρα, είναι ίση προς χίλιους!»
Αυτό ανακαλύπτουν και βεβαιώνουν οι νεώτερες έρευνες, πάνω στην ψυχολογία του παιδιού, της πειραματικής παιδαγωγικής και της ψυχικής υγιεινής. Ανακαλύπτουν και καταδείχνουν, ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου, διαμορφώνεται, από τη ζωή των πέντε πρώτων παιδικών μας χρόνων, σε βαθμό τέτοιο, που κάποιος παιδαγωγός, ο Μπλέλερ, τόνισε χαρακτηριστικά τα εξής: «μπορεί κανείς να προειδει, από την ηλικία αυτή, σ’ ένα παιδί, το δράμα της ενήλικης ζωής του». Πορίσματα εγκληματολογικών ερευνών, σε παιδιά και εφήβους, μαρτυρούν, ότι το μεγαλύτερο ποσοστό, των παραστρατημένων κι’ εγκληματιών, αποτελείται από παιδιά, τα οποία δεν δέχτηκαν ορθά την αγωγή, στα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής τους ή στερήθηκαν για λίγο ή παντοτινά, την αγαπημένη τους μητέρα. Στο θέμα αυτό ο Άγιος Πορφύριος, τονίζει πως η αγωγή των παιδιών αρχίζει από την ώρα της σύλληψης του εμβρύου, ακούει, αισθάνεται ό,τι αισθάνεται η μητέρα χαρά, πόνο, λύπη, άγχος τα ζει και αυτό.
Η μητέρα συνεργάζεται με τον πατέρα και επιδοκιμάζει τα λόγια του. Αυτός είναι η κεφαλή του σπιτιού, η μητέρα ο λαιμός και γνωρίζουμε όλοι, ότι ο λαιμός κατευθύνει τις κινήσεις του κεφαλιού. Η μητέρα επροικίσθει από το Θεό με το ευλογημένο όπλο της αγάπης. Αυτό είναι το ακριβό μυστικό της, την κάνει λαμπάδα, να λιώνει αυτή και να παίρνουν οι άλλοι φως.
Βασική παιδαγωγική αρετή η κοινή γραμμή στην ανατροφή των παιδιών. Εδώ ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει κάτι πολύ σπουδαίο, την αναγκαιότητα κοινής γραμμής στην ανατροφή των παιδιών και την συνεργασία των γονιών, όταν μεγαλώνουν τα παιδιά. Πρέπει και οι δύο γονείς να ασχολούνται μ’ αυτό το έργο, αλλά και οι δύο να έχουν κοινή γραμμή, και σ’ αυτό βοηθά ουσιαστικά με την παρουσία της η γυναίκα. Στην εποχή μας που η ανατροφή των παιδιών έχει καταντήσει συχνά έργο τρίτων ή που οι γονείς μαλώνουν για θέματα σχετικά με το παιδί, ο λόγος της Εκκλησίας μιλά για την ηρεμία και την γαλήνη στην οικογενειακή ζωή και την κοινή γραμμή στα θέματα των παιδιών, μια κοινή γραμμή που η μητέρα χρειάζεται να έχει υπομονή, ηρεμία ψυχής και κυρίως διάθεση προσευχής στο Θεό, ώστε να περάσει το πνεύμα συνεργασίας και ομόνοιας στην οικογένεια!
Στο χώρο της Παιδοψυχολογίας, λένε οι εκπρόσπωοί της “αντί να πρσπαθείτε να κάνετε ευτυχισμένα τα παιδιά σας, προσπαθήσετε να κάνετε ευτυχισμένη την σχέση σας με τον σύζυγο”.
«Να τις παρακολουθείτε από κοντά ώστε να γίνουν νοικοκυρές, τονίζει ο Άγιος. Περισσότερο απ’ όλα να τις εκπαιδεύετε να είναι ευλαβείς, σεμνές, αφιλάργυρες. Γιατί όταν η ρίζα είναι καλή, τα κλαδιά θα απλώσουν καλύτερα. Γιατί έτσι πνευματικά καλλιεργημένο θα βγει το κορίτσι από το σπίτι για να έλθει σε γάμο, όπως ακριβώς ο αθλητής από την παλαίστρα, κατέχοντας την επιστήμη της συζυγικής ζωής και της ανατροφής των παιδιών, οφείλοντας να μεταμορφώσει όλα τα μέλη της οικογένειας με την δική της ψυχική ομορφιά, όπως η μαγιά μεταβάλλει το ζυμάρι σε ψωμί». Αλήθεια Πόσες αλήθειες δεν κρύβουν αυτά τα Πατερικά λόγια?
Βασικό γνώρισμα της καλής μητέρας είναι όταν αφήνει τα παιδιά της να φεύγουν από κοντά της.
Χαρακτηριστικό της εκκλησιαστικής παιδαγωγικής η ελευθερία.
Η μητέρα μαθαίνει τόσα πράγματα στα παιδιά της και μετά τα αφήνει ελεύθερα να πορευτούν στο δρόμο τους!
Μένει κοντά τους πάντοτε, όταν τη χρειαστούν, σβήνει φωτιές και δεν τις ανάβει όταν έχουν προβλήματα, αλλά ξέρει πότε θα κάνει πίσω! Η διαρκής ενασχόληση της μάνας με το παιδί δείχνει ότι η ανατροφή που δόθηκε δεν είναι καλή και η μάνα φοβάται για το παιδί της τόσο που δεν το θέλει ελεύθερο.
Ας μεγαλώνουμε λοιπόν τα παιδιά μας με αξίες και ας τα εμπιστευόμαστε μετά. Είναι αναπόφευκτο να κάνουν και λάθη. Κι εμείς, ας κάνουμε μετά ό,τι είναι σπουδαιότερο: δηλαδή να μιλάμε στον Θεό με την προσευχή μας.
Τελειώνοντας θα αναφέρουμε:
Τα λόγια του Γάλλου φιλοσόφου του 18ου αιώνα Ρουσσώ, ο οποίος λέει: « Τρεις φορές τρέφει η μητέρα το παιδί της: με το αίμα της, το γάλα της και τις αρετές της ».
Και την παραίνεση προς όλα τα κορίτσια και σ’ όλες τις νέες γυναίκες, να γνωρίζουν ότι η ιδιότητα της μητέρας – της μάνας, αποτελεί μια ιδιαίτερη καριέρα, ένα ιδιαίτερο επάγγελμα, κανένα άλλο, είτε επιστημονικό, είτε πρακτικό, δεν είναι ανώτερό του, είναι το μεγαλύτερο προνόμιο της γυναίκας, αλλά και η μεγαλύτερη ευθύνη της.
ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΛΕΙΨΩ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ Ως ΣΥΖΥΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Οι γυναίκες ανά το παρελθόν δεν είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες, επιβαρύνονταν με υποχρεώσεις και αποκλεισμούς. Η ανθρώπινη αξία και η προσωπικότητά τους ειχε απαξιωθεί και δεν υπήρχε αναγνώριση στη θέση τους στην οικογένεια και στην κοινωνία.
Σήμερα οι γυναίκες έχουν εισβάλλει σ’ όλους τους εργασιακούς χώρους και αποτελούν ένα εργατικό δυναμικό, που παράγει θετικό έργο, συμβάλλει στην αντιμετώπιση των οικογενειακών βαρών και στην επίτευξη του εθνικού εισοδήματος. Οι γυναίκες έχουν αθρόα συμμετοχή στην άσκηση των τριών(3) εξουσιών (νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής).
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι εργαζόμενες γυναίκες έχουν αναπτυγμένο το αίσθημα ευθύνης, διαθέτουν ακλόνητη θέληση, μεθοδικότητα, γόνιμο πείσμα και ισχυρή επιμονή στην άσκηση των καθηκόντων και την εκπλήρωση των υποχρεώσεων τους για την επίτευξη άριστης επίδοσης και θετικού αποτελέσματος. Σε πολλές περιπτώσεις οι γυναίκες υπερέχουν έναντι των ανδρών σε επίδοση και προσφορά των υπηρεσιών τους.
Αν προστεθεί η θαυμάσια προσφορά της Μάνας στη φροντίδα, την ανατροφή και την παιδαγώγηση των παιδιών, τότε η γυναίκα καταξιώνεται και θεωρείται θεμέλιο της οικογένειας και στιβαρός στυλοβάτης της κοινωνίας.
Γι’ αυτό πρέπει να βάλουμε τη γυναίκα σ’ ένα βάθρο για να την καμαρώνουμε, να την τιμούμε και να την θαυμάζουμε για την πολλαπλή και μεγάλη προσφορά της.
Για το παιδαγωγικό ρόλο της γυναίκας κάποιος μεγάλος συγγραφέας διατύπωσε την εξής αποφθεγματική πρόταση «Για να έχουμε ήρωες, πολιτικούς και φιλόσοφους πρέπει να έχουμε μορφωμένες γυναίκες». Από τις μορφωμένες, ευαίσθητες και δυναμικές γυναίκες ενός λαού κατά κανόνα ξεπηδούν και προβάλουν οι ήρωες, οι εμπνευσμένες και χαρισματικές ηγεσίες με αποτέλεσμα να οικοδομείται η ευνομούμενη πολιτεία και να δημιουργείται η σύγχρονη, ακμάζουσα και ευημερούσα κοινωνία.
Σ’ όλα τα πιο πάνω θα προσθέσω και την γυναίκα, που εμπνέει, καθοδηγεί προστατεύει και διοχετεύει στον άνδρα ενέργεια και δύναμη, για να κάνει τα μεγάλα τολμήματα στον πολιτικό στίβο και να διαπράττει ηρωικά ενεργήματα, που γράφουν ιστορία και επηρεάζουν τα πολιτικά δρώμενα.
Η φύση φιλοτέχνησε το ωραιότερο τριαντάφυλλο, τη γυναίκα, την οποία μεγάλοι συγγραφείς και μουσουργοί με λογοτεχνικά και μουσικά αριστουργήματα ύμνησαν και αποθέωσαν για την ομορφιά, την σεμνότητα, την αγάπη, την τρυφερότητα, την ανθρωπιά, τον δυναμισμό και την ανεκτίμητη και πολύτιμη προσφορά της στην οικογένεια και την κοινωνία.
Χρόνια πολλά σε όλες τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ,
Στις γυναίκες που γέννησαν μα περισσότερο στις γυναίκες που
ΔΕΝ γέννησαν, μα ΑΓΑΠΗΣΑΝ…»