«Ἡ πίστις πρὸς τὸν Τριαδικὸν Θεὸν, πρέπει νὰ εἶναι σύμφωνη μὲ τὴν ὑγιαίνουσα
Εὐαγγελικὴ διδασκαλία, ὅπως αὐτὴ ὀρθοτομεῖται μέσα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ Ὁποία,
ἔλεγε ὁ Ἅγιος: «Εἶναι ἡ Πύλη ἡ εἰσάγουσα είς τὴν Ζωήν»!
Καί ἡ Ὁποία (ἔλεγε πάλι): «Μόνη ἀναγεννᾷ τοὺς πιστεύοντας»!
Ἀλλά ἡ δογματικὴ καθαρότης, πρέπει νὰ συμβαδίζῃ καὶ μὲ τὴν ἠθικὴ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ.
«Θρησκεία ἄνευ ἠθικῆς εἶναι ἐμπαιγμὸς Θείων καὶ ἀνθρωπίνων πραγμάτων», ἐδίδασκε ὁ Ἅγιος.
Ἔτσι, ἐπιβάλλεται ὁ πιστὸς νὰ ἐφαρμόζη τὶς Θείες Ἐντολὲς, μὲ ὅλες τὶς εὐεργετικές τους συνέπειες.
Ἔλεγε ὁ Ἅγιος, σε κήρυγμά Του, εις τήν Μητρόπολη τῶν Ἀθηνῶν, στὶς 6 Δεκεμβρίου τοῦ 1904:
«Ὁ ἀκριβὴς τηρητὴς τῶν Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, οὗτος ἔχει παρρησίαν πρὸς τὸν
Θεὸν καὶ πᾶν ὅ,τι ζητεῖ λαμβάνει παρὰ Θεοῦ»!
Ἡ προσευχή, τόσο ἡ ἀτομική, ὅσο καὶ ἡ κοινή, καὶ ἡ συμμετοχή στὰ σωστικὰ
Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ἀποτελεῖ πραγματικὴ «λατρείαν» καὶ ὄχι «τύπον», κρατύνει
τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν πίστιν καὶ τὸν ἐνισχύει εἰς τὸν πνευματικὸν του ἀγώνα!
Ἄλλωσθε τὴν ἀρχὴ αὐτὴ, ἠκολούθησε ὁ Ἅγιος καὶ εἰς τὴν προσωπικήν Του ζωὴ εἴτε προσευχόμενος
ἐκτενῶς, εἴτε ὑμνώντας μὲ ὑμνογραφήματά Του -πρωτότυπα ἤ διασκευὲς ψαλμῶν καὶ
Ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων- τὴν Ἁγία Τριάδα καὶ τὴν Θεοτόκον, τὴν Μεσίτρια πρὸς τόν
Φιλάνθρωπον Θεόν!
Ἀξιοπρόσεκτες εἶναι οἱ ἀπόψεις τοῦ Ἁγίου καὶ γιὰ τὴν ἀγωγὴ τῶν νέων καὶ γιὰ τὴ
γυμναστικὴ. Γιὰ τὴν πρώτη, ἀφοῦ κάνει μιὰ ἐμπεριστατωμένη ἀνάλυση τῆς νεανικῆς
ἡλικίας καὶ τῶν πόθων της, ἐπισημάνει ὅτι:
«Αί ἐπιστῆμαι ἄνευ καλῆς ἀγωγῆς, ἄνευ τοῦ γνώθι σαυτόν, μᾶλλον ἔβλαψαν ἤ ὠφέλησαν»!
Διδάσκει επίσης:
«Τέκνα ἐν Κυρίῳ αγαπητά, σοφίας τῆς ἀληθούς ἐπιστήμης ἀνάγκη νά γίνητε
ἐρασταί, τῆς διδασκούσης ὑμάς τό ὑμών αὐτῶν, ὁποῖοί τινες ἐστέ, καί περί Θεοῦ οἷός
ἐστιν. Τῆς γνωριζούσης ὑμῖν τά τε Θεία, τά τε ἀνθρώπινα, ὡς καθ’ ἑαυτά ἔχουσι, καί
ποδηγετούσης ἀσφαλῶς εἰς τρίβους εὐθείας, πρὸς τὰς τρίβους τῆς εὐσεβείας,
δικαιοσύνης καί ἀληθείας, διότι ἄνευ τῆς κατ᾽ ἀρετήν, εὐσέβειαν καί ἐπιστήμην ἀγωγῆς
ἀνέφικτος ὁ ὕψιστος τοῦ ἀνθρώπου προορισμός»!
Τὸν σεβασμό Του πρὸς τὴ γυμνασία τοῦ σώματος δείχνει τὸ πέρασμά του ἀπὸ τὴν
Κύμη καὶ τὴ Ριζάρειον, ὅπου ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴν ὑγιὴ ἀνάπτυξιν τοῦ σώματος τῶν νέων.
Ἔλεγε εἰς τὴν Κύμη τὸ 1893:
«Διὰ τῆς γυμναστικῆς δὲν ἐπιζητεῖται ἡ ἐπίτευξις τῆς ἀθλητικῆς ῥώμης, οὐδὲ ἡ
ἀκατάβλητος καὶ ἀδάμαστος τῶν μυώνων δύναμις, ἀλλ’ ἡ ἐνίσχυσις τῶν σωματικῶν
δυνάμεων πρὸς πρόθυμον ἱκανοποίησιν τῶν ἀπαιτήσεων τοῦ πνεύματος καὶ πλήρωσιν
τῶν ἐπιβεβλημένων αὐτῷ καθηκόντων(…), ἤτοι ἁρμονικὴ ἀνάπτυξις τῶν δυνάμεων τῆς
ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος…»»!!!
Πηγή: «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ »
Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΙΑ ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ –
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
Σελ. 292,294 ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΣΟΦΟΚΛΗΣ Οκτώβριος 2014