Η λήξη των εργασιών του Συνδέσμου μας έγινε με την τριήμερη εκδρομή στο ΒΟΛΟ και το ΠΗΛΙΟ 15-17 Ιουνίου 2013.
Λίγο πριν τις οκτώ το πρωί της 15ης Ιουνίου βρισκόμαστε στην εθνική οδό προς το ΒΟΛΟ. Όλα είναι ήρεμα. Φως, πολύ φως, που φωτίζει έντονα το περιβάλλον. Τον ουρανό, το πράσινο των λόφων, των πεδιάδων και των βουνών. Φως και μέσα μας καθώς, όπως πάντοτε, ξεκινήσαμε με προσευχή και ύμνους.
Στη Στυλίδα δίπλα στο κύμα για καφέ. Άχ, Ελλάδα σ’ αγαπώ! ψυθιρίσαμε μερικές.
Στη σύντομη επίσκεψη στη μονή της Παναγίας Ξενίας προσκυνήσαμε και για άλλη μια φορά διαπιστώσαμε πως η πάστρα – η καθαριότης – δεν ήταν μισή αρχοντιά, ήταν Η ΑΡΧΟΝΤΙΑ! Στην εκκλησία, στο αρχονταρίκι, στους κήπους.
ΒΟΛΟΣ! «Κυψέλη». Τα παράθυρά μας ανοίγονται μπροστά σ’ ένα μεγαλειώδη ΠΑΓΑΣΗΤΙΚΟ. Μικρή ανάσα. Και στο δρόμο για την Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών, στον Άγ. Γεώργιο Νηλείας. Κατάνυξη μέσα και έξω από το Ναό. Από τον 12ο αιώνα ο ιερομόναχος Γαβριήλ Ιωάσαφ, Αθωνίτης ασκητής, πλουτίζει τη Μονή με αφιερώματα, κειμήλια, και με την οσιακή του φυσιογνωμία την αναδεικνύει σε μέγα Πανθεσσαλικό προσκύνημα.
Σήμερα, μετά από περιπέτειες, επαναλειτουργεί ως Γυναικεία Μονή και από το 1988 συγκροτείται η σημερινή Αδελφότητα υπό την ηγουμενία της Γερόντισσας Νικοδήμης.
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ
Εκκλησιασμός στην Πορταριά, στον Ι. Ναό του Αγ. Νικολάου.
Χάνια, Κισσός, Αγ. Μαρίνα, Τσαγκαράδα. Πλακοσκέπαστα σπίτια και καλντερίμια.
Περνάμε μέσα από οξιές και καστανιές. Νιώθουμε ανάταση, όχι μόνο γιατί ανεβαίνουμε το βουνό, αλλά από τη συγκίνηση για την ομορφιά της φύσης και της ανθρώπινης τέχνης.
Φθάσαμε στις ΜΗΛΙΕΣ. Επισκεφτόμαστε την Εκκλησία – ΜΟΥΣΕΙΟ. Γίνονται εργασίες επιστημονικής συντήρησης, όπως μας πληροφόρησε ο υπεύθυνος στην εξαιρετική ξενάγηση που μας έκανε.
[Μια παρένθεση: Να θυμηθούμε ότι στις Μηλιές έδρασαν σπουδαίοι άνδρες:
1. Ο Άνθιμος Γαζής 1758-1828. Εκκλησιαστικός άνδρας. Εντάσσεται στη Φιλική Εταιρεία, εκδίδει το περιοδικό ‘Λόγιος Ερμής’ με σπουδαίους συνεργάτες, πρωτοστατεί στην επανάσταση του 1821 στη Μαγνησία.
2. Ο Γρηγόριος Κωνσταντάς 1753-1844. Συνεργάζεται με τον Άνθιμο Γαζή, δημιουργούν μαζί τη Σχολή Μηλεών, με όραμα και ρεαλισμό για την Παιδεία. Συνεργάζεται με το Δημήτριο – Δανιήλ Φιλιππίδη και γράφουν τη Γεωγραφία Νεωτερική.
3. Δημήτριος – Δανιήλ Φιλιππίδης 1750-1832, ιερομόναχος, λόγιος με σπουδές στα πνευματικά κέντρα της εποχής, συνεργάτης του Γρηγορίου Κωνσταντά, τον ενδιαφέρει η πρόοδος και η ελευθερία της πατρίδας.
4. Κωνσταντίνος Γαρέφης 1874-1906. Αγωνίζεται εναντίον των κομιτατζήδων στη Μακεδονία, όπου βρίσκει ηρωϊκό θάνατο.]
Μετά την ενδιαφέρουσα ξενάγηση γευματίσαμε κάτω από τα πλατάνια στην ειδυλλιακή πλατεία Μηλεών.
Στη συνέχεια η επιστροφή στο Βόλο γίνεται από Πινακάτες, Βυζίτσα, Άφησσο. Το πράσινο του βουνού εναλλάσσεται με το γαλάζιο της θάλασσας. Και το φως! Ένα φως που ομορφαίνει τη φύση και γαληνεύει το πνεύμα. «Ως εμεγαλύνθη τα Έργα Σου Κύριε!»
«Μνημεία τέχνης και ομορφιάς και τα ανθρώπινα δημιουργήματα. Τα αρχοντικά και τα Μοναστήρια, μάρτυρες της ιστορίας του Πηλίου.Φιγούρες παλιές και αγαπημένες, που κουβαλούν ως τις μέρες μας το μακρινό Βυζάντιο» γράφει ο Κ. Λιάπης στις «Ώρες Πηλίου».
ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ
Πρωί πρωί επισκεφθήκαμε το σπίτι – ΜΟΥΣΕΙΟ του λαογράφου Κίτσου Μακρή στο ΒΟΛΟ.
Μέσα από τα βιβλία του ίδιου, μέσα από τα συλλεκτικά του έργα – Θεόφιλος και άλλα – μέσα από φωτογραφίες οικογενειακές, με υπομνήματα και σημειώσεις, η ζωή του Βόλου αλλά και τα γεγονότα της Ελλάδας όπως τα έζησε τουλάχιστον τρεις γενιές η οικογένειά του.Το ίδιο το σπίτι του είναι χαρακτηριστικής αρχιτεκτονικής.
Το αποτέλεσμα της επίσκεψης αυτής, αν κρίνει κανείς από το ιλαρό πρόσωπο της καθεμιάς μας, ικανοποιητικό.
Φεύγουμε για ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΑ ή όπως πολλοί τη λένε, το μπαλκόνι του Πηλίου.
Ευλογημένη η ομορφιά της, χαρακτηριστική η αρχιτεκτονική των σπιτιών της. Τα πλατάνια της, πελώρια και πολλά, κάνουν ιδιαίτερα φιλόξενη την πλατεία της, ό,τι πρέπει σε ώρες καύσωνα.
Απολαύσαμε τον καφέ μας, κάναμε τα μικροψώνια μας, σαν συνεπείς τουρίστριες, και αναχωρήσαμε για ΠΟΡΤΑΡΙΑ.
Έκπληξη ο χώρος που καταλύσαμε για το γεύμα. Πελώριες ορτανσίες, άσπρες και ροζ, σε όλη την έκταση, φροντισμένες από τους πηλιορείτες ιδιοκτήτες του εστιατορίου Κρίτσα. Υπέροχο περιβάλλον. Ακόμα πιο ευχάριστη έκπληξη το εξαιρετικά καλομαγειρεμένο φαγητό αλλά και το σερβίρισμά του. Και η τελική εκπληξη. Ήταν προσφορά του Συνδέσμου μας!
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΒΟΛΟ. Επιστροφή στην Αθήνα. Ο απολογισμός μας.
Ναι το Πήλιο είναι «βουνό βουνών καμάρι» ( Γ. Δροσίνης). Πέρα από την ομορφιά του, τιμήθηκε με το πέρασμα θεών, ημίθεων, ηρώων. Κένταυροι, Πηλεύς και Θέτις, ο Αχιλλέας, Κολχίδα, Αργοναύτες, Ιάσων, Χρυσόμαλλον δέρας.
Και στα νεώτερα χρόνια έτσι κατάσπαρτο από εκκλησιές, ξωκλήσια, μοναστήρια δίνει το στίγμα του ως μάρτυρας της πίστης της ένθεης ψυχής.
Αυτό το ταξίδι μας ήταν ευλογημένο. Με την παρέα μας, με τόσο ωραίο καιρό, με την υπέροχη φύση.
Ακούστηκαν, όπως συνήθως, πολύ ενδιαφέρουσες θεολογικές πληροφορίες από τη θεολόγο της παρέας μας, όμορφες σκέψεις μέσα από τα ποιήματα του Γ. Δροσίνη, του Αγγ. Σικελιανού, τραγούδια που μας ενθουσίασαν. Τα τραγουδήσαμε όλες μαζί με συγκίνηση, υπερηφάνεια, ενθουσιασμό.
Βρεθήκαμε σε άλλο κόσμο.
Δεν παρακολουθήσαμε ειδήσεις στην τηλεόραση, ΔΕ συζητήσαμε για την οικονομική δυσπραγία της χώρας, είμαστε στην άλλη Ελλάδα, είμαστε α λ λ ο ύ.
Είμασταν μια μικρή κοινότητα με κοινή ζωή για τρεις μέρες.
Όλες – όλοι επιστρέφουμε ευχαριστημένοι για όσα είδαμε, για όσα ζήσαμε. Από την προσευχή την πρωινή στο πούλμαν ή στο εκκλησάκι του παραθαλάσσιου βράχου, που συναντήσαμε στο δρόμο μας, καθώς και τη θεία Λειτουργία στην Π ο ρ τ α ρ ι ά, μέχρι το σεργιάνι για καφέ και ψώνια στα μαγαζάκια της Μακρινίτσας και γιατί όχι και τα γεύματά μας, ιδίως το τελευταίο στην Πορταριά.Βέβαια «ουκ επ΄άρτω ζήσεται άνθρωπος» αλλά και με τον «άρτο», όπως μας προσφέρθηκε, ακόμα καλύτερα περάσαμε.
«Θα ξανάρθεις στο Πήλιο, θα ξανάρθεις στο Πήλιο κι’ ας έχεις στην καρδιά τη φλόγα των Αργοναυτών για το χρυσόμαλλο δέρας της ‘Κολχίδας’» γράφει ο Κ. Λιάπης στις «Ώρες Πηλίου».
Εμείς, τα μέλη του Συνδέσμου Ορθοδόξων Γυναικών, που είχαμε τη χαρά να μοιραστούμε αυτή την τριήμερη εμπειρία συμπληρώνουμε: Θα ξανάρθουμε στο Πήλιο, γιατί αυτό το χαρισματικό βουνό, εκτός των άλλων, είναι και κατάσπαρτο από ιστορικά Βυζαντινά Μοναστήρια, ένα αγιοβάδιστο όρος.
Είναι μια πρόκληση και μια πρόσκληση για ανάταση ψυχής, για γαλήνη, για ελπίδα, για δύναμη.
Ας ευχαριστήσουμε το Θεό που μας βοήθησε να κλείσουμε τόσο ωραία τον κύκλο των δραστηριοτήτων του Συνδέσμου μας και ας Τον παρακαλέσουμε να μας αξιώσει με την ευλογία Του και του χρόνου.
Αναστασία Βλαχοπούλου, Φιλόλογος